ความรักใดจะไม่ปวดร้าว (พระราชนิพนธ์แปล)

นวนิยายเรื่อง "ความรักใดจะไม่ปวดร้าว" 

ประพันธ์โดย ชวนหนี หรือมีชื่อจริงว่า “หลิวชุนเฟิ่ง” นักเขียนชาวเสฉวนร่วมสมัย 

นิยายสะท้อนให้เห็นปัญหาสังคมสมัยใหม่ของหนุ่มสาวชาวจีน จากมุมมองของผู้เป็นทั้งแม่และภรรยา กับค่านิยมเก่าที่บูชาเทิดทูนความรัก ซึ่งส่งผลต่อนิยามของความรักในมิติต่างๆ 

เริ่มต้นด้วยการตั้งคำถามกับค่านิยมเก่าที่บูชาเทิดทูลความรัก ทั้งความรักของพ่อแม่ ความรักของหนุ่มสาว ความรักของเพื่อน และจบลงอย่างชาญฉลาด ด้วยความตระหนักรู้ของตัวละครเอกว่า "ไม่มีความรักใดจะไม่ปวดร้าว แต่ผู้จะเปลี่ยนความปวดร้าวนี้เป็นปีติสุขได้นั้นก็คือ ผู้มีความรักนั้นเอง"

เรื่องย่อ
ตัวเอกของเรื่อง ความรักใดจะไม่ปวดร้าว เป็นหญิงสาวสมัยใหม่ผู้มีศรัทธาต่อความรักและตัดสินใจแต่งงานด้วยความรักแม้จะไม่ได้รับการยินยอมจากพ่อแม่ เธอเสียสละเพื่อสามี ยอมส่งเสียสามีจนเรียนจบปริญญาโท และเธอตัดสินใจทำแท้ง เมื่อคิดว่าตนเองไม่พร้อมเป็นแม่ แต่สุดท้ายเธอยอมมีลูก เพราะเห็นแก่สามีผู้แสดงท่าทีรักเด็กนักหนา  การมีลูกทำให้เธอไม่สามารถทำงานได้ ต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกและเป็นทุกข์เพราะรู้สึกว่าตัวตนของเธอสลายไป แม้แต่ชื่อของเธอ ก็ไม่มีใครใช้เรียกอีกต่อไป  ค่านิยมสมัยใหม่ที่ส่งเสริมให้ผู้หญิงพึ่งพาตนเอง เป็นอิสระ เท่าเทียมกับชาย กลับทำให้เธอเป็นทุกข์แสนสาหัส จนหนีลูกและสามี  แต่ในที่สุดเธอก็ต้องกลับมาบ้าน เพราะเพื่อนรักผู้ที่เธอหวังว่าจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายกำลังป่วยหนัก ต้องให้แม่ผู้ชราดูแล และไม่อาจช่วยเธอได้

อ่านแล้วได้อะไร
ได้รู้ว่าความรักที่ดีไม่จำเป็นต้องสวยงามเสมอไป แต่ต้องอดทนต่อความไม่สมบูรณ์ของธรรมชาติของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นความรักหรือการแต่งงาน สิ่งสำคัญคือการสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างผู้คน เพราะมนุษย์ที่เกิดมาโดดเดี่ยวและกลัวความเหงา มีความปรารถนาโดยกำเนิดที่จะสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิด และทางเดียวเท่านั้นที่จะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดได้คือความรักซึ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้น กว้างขึ้น สมบูรณ์ยิ่งขึ้น และมีพลังมากกว่าความรักเชิงสุนทรีย์